Կարոտել եմ (մաս 2)
Կանցնեն տարիներ, միգուցե դարեր, կարոտով լեցուն կսպասեմ ես քեզ:Դու ինձ հույս տվեցիր ապրելու և այդ հույսով սպասում եմ, որ կտեսնեմ ես քեզ մի օր:Այս տարիները, դարձել են դարեր անսահման...հոգիս տանջվում է քեզ տեսնելու կարոտից:Չգիտեմ որտեղ փնտրեմ, որտեղ ման գամ, որ գտնեմ ես քեզ?...Գուցե դու չես ուզում?, որ գտնեմ ես քեզ:Գոնե մի բառ լսեի քեզանից, գոնե իմանամ որ լավ ես ու վերջ:Դու ինձ հույս տվեցիր, շնորակալ եմ ես քեզ, բայց դրա փոխարեն սիրտս քեզ վերցրեցիր: Հույսով, կարոտով լեցուն կսպասեմ ես քեզ ին ամբողջ կյանքում:Աղջիկը սովորել է ԵՊՀ-ում, խնդրում եմ օգնեք ինձ:
|
Կարոտել եմ (մաս 3)
Ես այնքան կգրեմ, ես այնքան կփնտրեմ, մինչև որ քեզ կգտնեմ: Օրեր են անցել, միգուցէ ամիսներ կամ էլ արդեն տարիներ: Օրը ինձ համար հավերժ է թվում, ասես կանգնել է ժամանակը իմ:Կանգնել է այն օրից երբ դու հեռացար, հեռացար՝ չասելով ոչինչ, թողնելով միայն կարոտ անսահման: ԵՎ այդ կարոտով կսպասեմ ես քեզ, հույսով որ մի օր կտեսնեմ ես քեզ: Շնորակալ եմ բոլորից, անգամ նրանցիր ովքեր քնադատում են ինձ: Աղջկա մասին չգիտեմ գրեթե ոչինչ, մենք ծանոթացել ենք համացանցում, այնտեղ ոչ անուն կար ոչ ել ազգանուն: Խոսել ենք երկար, գրեթե մեկ տարի: Նկարում ես մտովի նկարել եմ իրեն, նա տեսել է այս նկարը, դա միակ իմ հույսն է որով կարող եմ գտնել իրեն: ԵՎ գիտեմ միայն, որ սովորել է ԵՊՀ-ում, միգուցե նաև հիմա ել է սովորում:Նա ինձ ոչինչ չէր ասում իր մասին:
Խնդրում եմ այդպես մի տանջիր ինձ, գոնե գրիր որ լավ ես ու վերջ: Ես չգիտեմ ինչ եղավ այդ օրը, իմ մտքով ամեն ինչ անցնում է հիմա, բայց ես չեմ ուզում որ այդպես լինի, ես ուզում եմ որ քեզ մոտ ամեն ինչ լավ լինի:
Խնդրում եմ այդպես մի տանջիր ինձ, գոնե գրիր որ լավ ես ու վերջ: Ես չգիտեմ ինչ եղավ այդ օրը, իմ մտքով ամեն ինչ անցնում է հիմա, բայց ես չեմ ուզում որ այդպես լինի, ես ուզում եմ որ քեզ մոտ ամեն ինչ լավ լինի:
|